Het is 2284, De Verenigde Staten.
In 2077 begon de Grote Oorlog. Je voorvaderen vluchtten de vaults in, maar jij bent daar nu uit. Je woont in de wastelands. Er zijn veel gevaren; mutants, raiders, gebieden waar het radioactieve-gehalte gigantisch hoog ligt en nog meer gevaren. Je probeert te overleven, je probeert een nieuw bestaan op te bouwen, maar gaat dat wel in zo'n brute wereld?
Naam:
Leeftijd:
Karakter:
Biografie:
Pluspunten:
Minpunten:
Uiterlijk:
Fallout (Ruby&Cynical)
-
Ruby
- Berichten: 1647
- Lid geworden op: 16-01-2016 17:37
Naam: Ruby
Leeftijd: 17
Karakter: Ze praat niet veel, maar straalt geen verlegenheid uit. Ze is vastberaden en niet snel bang. Ze is een echte waaghals. Als je haar wat beter kent, zal ze je hoofd op hol brengen met haar rare gevoel van humor.
Biografie: Al zo lang als dat ze kan herinneren, zwerft ze door de wastelands. Ze vermijd menselijk contact. Mensen zijn hier niet te vertrouwen. Haar enige doel is om te overleven. Ze vind het heerlijk om herrie te schoppen bij clans.
Pluspunten: Ze is niet snel bang, kan goed met wapens om en kan ook goed vechten. Ze gebruikt het liefst dolken en ander soort messen.
Minpunten: Ze luistert alleen als ze wil luisteren en het boeit haar allemaal niet zo veel. Als je haar irriteert kan ze agressief worden. Ze is ook ietwat onhandig met haarzelf en anderen.
Uiterlijk: Ze is klein, een beetje gespierd en heeft rommelig kort zwart haar. Door een of andere rede heeft ze gloeirode ogen. Ze draagt een zwarte camouflage broek met kettingen eraan vast en een zwart met rood vest. Het vest heeft een capuchon die zie ver over haar hoofd trekt en de mouwen zijn afgescheurd. Daardoor draagt ze handschoenen die tot haar ellebogen komen. Ze heeft ook een tattoo op haar rechterarm, Anubis de jakhals.
(is dis okkie? I can change stuff later)
Leeftijd: 17
Karakter: Ze praat niet veel, maar straalt geen verlegenheid uit. Ze is vastberaden en niet snel bang. Ze is een echte waaghals. Als je haar wat beter kent, zal ze je hoofd op hol brengen met haar rare gevoel van humor.
Biografie: Al zo lang als dat ze kan herinneren, zwerft ze door de wastelands. Ze vermijd menselijk contact. Mensen zijn hier niet te vertrouwen. Haar enige doel is om te overleven. Ze vind het heerlijk om herrie te schoppen bij clans.
Pluspunten: Ze is niet snel bang, kan goed met wapens om en kan ook goed vechten. Ze gebruikt het liefst dolken en ander soort messen.
Minpunten: Ze luistert alleen als ze wil luisteren en het boeit haar allemaal niet zo veel. Als je haar irriteert kan ze agressief worden. Ze is ook ietwat onhandig met haarzelf en anderen.
Uiterlijk: Ze is klein, een beetje gespierd en heeft rommelig kort zwart haar. Door een of andere rede heeft ze gloeirode ogen. Ze draagt een zwarte camouflage broek met kettingen eraan vast en een zwart met rood vest. Het vest heeft een capuchon die zie ver over haar hoofd trekt en de mouwen zijn afgescheurd. Daardoor draagt ze handschoenen die tot haar ellebogen komen. Ze heeft ook een tattoo op haar rechterarm, Anubis de jakhals.
(is dis okkie? I can change stuff later)
-
Cynical
- Berichten: 390
- Lid geworden op: 16-01-2016 12:25
Naam: Lisanne
Leeftijd: 17
Karakter: Lisanne is stil en vertrouwt weinig mensen. Ze probeert ze zoveel mogelijk te vermijden. Als iemand haar toch aanspreekt is ze mondig en boos. Ze kan ook aardig en meedenkend zijn als je haar kent.
Biografie: Lisanne woonde tot haar vijftiende in vault 107, maar het leven daar was zo vreselijk dat ze samen met haar beste vriendin Esther ontsnapte. Lisanne was toen nog een stil, verlegen en zwak meisje, terwijl Esther alles durfde te doen wat ze wou. Esther leerde Lisanne te overleven, ze leefde een jaar samen in de wastelands. Maar op een dag werd Esther vermoord door raiders. Esther smeekte Lisanne om toch door te overleven terwijl ze stervende was. Esther gaf ook Lisanne haar ketting; een blauwe geslepen steen. Tot op de dag van vandaag draagt Lisanne deze nog steeds. Nu is ze al een jaar alleen en probeert ze zelf te overleven.
Pluspunten: Ze is atletisch en kan haarzelf goed camoufleren. Ze kan goed werken met range wapens en dan vooral geweren en een pijl en boog.
Minpunten: Ze is snel boos en door haar woede wordt ze onvoorzichtig. Wat ze meestal niet is.
Uiterlijk: Lisanne heeft licht blond haar en een bleke huid. Ze heeft twee verschillende kleuren ogen; een blauw oog en een groen oog. Hier is ze jaren lang mee gepest, maar nu boeit het haar niet meer dat ze het heeft. Ze heeft een wipneusje waar veel sproeten op zitten, op haar wangen zitten ook sproeten. Ze heeft dikke en donkere wenkbrauwen die bjina dreigen door te lopen. Ze heeft dunne lippen. Ze heeft een normale lengte en ze is redelijk dun. Ze draagt een donkergroene tanktop en een zwarte broek. Haar blonde haren zijn redelijk vies en haar gezicht zit ook onder de vlekken. Ze heeft een oude rugzak om en ook een pijl en boog.
Leeftijd: 17
Karakter: Lisanne is stil en vertrouwt weinig mensen. Ze probeert ze zoveel mogelijk te vermijden. Als iemand haar toch aanspreekt is ze mondig en boos. Ze kan ook aardig en meedenkend zijn als je haar kent.
Biografie: Lisanne woonde tot haar vijftiende in vault 107, maar het leven daar was zo vreselijk dat ze samen met haar beste vriendin Esther ontsnapte. Lisanne was toen nog een stil, verlegen en zwak meisje, terwijl Esther alles durfde te doen wat ze wou. Esther leerde Lisanne te overleven, ze leefde een jaar samen in de wastelands. Maar op een dag werd Esther vermoord door raiders. Esther smeekte Lisanne om toch door te overleven terwijl ze stervende was. Esther gaf ook Lisanne haar ketting; een blauwe geslepen steen. Tot op de dag van vandaag draagt Lisanne deze nog steeds. Nu is ze al een jaar alleen en probeert ze zelf te overleven.
Pluspunten: Ze is atletisch en kan haarzelf goed camoufleren. Ze kan goed werken met range wapens en dan vooral geweren en een pijl en boog.
Minpunten: Ze is snel boos en door haar woede wordt ze onvoorzichtig. Wat ze meestal niet is.
Uiterlijk: Lisanne heeft licht blond haar en een bleke huid. Ze heeft twee verschillende kleuren ogen; een blauw oog en een groen oog. Hier is ze jaren lang mee gepest, maar nu boeit het haar niet meer dat ze het heeft. Ze heeft een wipneusje waar veel sproeten op zitten, op haar wangen zitten ook sproeten. Ze heeft dikke en donkere wenkbrauwen die bjina dreigen door te lopen. Ze heeft dunne lippen. Ze heeft een normale lengte en ze is redelijk dun. Ze draagt een donkergroene tanktop en een zwarte broek. Haar blonde haren zijn redelijk vies en haar gezicht zit ook onder de vlekken. Ze heeft een oude rugzak om en ook een pijl en boog.
-
Ruby
- Berichten: 1647
- Lid geworden op: 16-01-2016 17:37
Ruby
De wind waaide door het leegstaande gebouw. Het klonk emotieloos en ik kreeg er de rillingen van. Ik nam een aanloop en sprong over het gat. De derde verdieping zat vol met gaten in de vloer en het leek mij niet zo fijn om naar beneden te flikkeren. Ik kom op mijn voeten terecht en kijk rond. Dit was vroeger een winkelcentrum. Het zat nog vol met reclameborden en winkels. Ik dacht dat er nog wel wat te vinden zou zijn, maar tevergeefs. Het pand is al lang geleden leeggehaald en het zag er nu maar treurig uit. Ik zucht. Waarom verdoe ik mijn tijd hier toch mee? Ik bijt op mijn lip. Meer dan overleven kan ik niet. De clans hoeven mij niet. Ik schijn gevaarlijk te zijn. Opeens hoor ik iets bewegen op de verdieping boven mij. Was er nog iemand? Ik grijp mijn vlindermes vast en zoek naar een trap. Ik loop nu zo stil mogelijk naar boven.
De wind waaide door het leegstaande gebouw. Het klonk emotieloos en ik kreeg er de rillingen van. Ik nam een aanloop en sprong over het gat. De derde verdieping zat vol met gaten in de vloer en het leek mij niet zo fijn om naar beneden te flikkeren. Ik kom op mijn voeten terecht en kijk rond. Dit was vroeger een winkelcentrum. Het zat nog vol met reclameborden en winkels. Ik dacht dat er nog wel wat te vinden zou zijn, maar tevergeefs. Het pand is al lang geleden leeggehaald en het zag er nu maar treurig uit. Ik zucht. Waarom verdoe ik mijn tijd hier toch mee? Ik bijt op mijn lip. Meer dan overleven kan ik niet. De clans hoeven mij niet. Ik schijn gevaarlijk te zijn. Opeens hoor ik iets bewegen op de verdieping boven mij. Was er nog iemand? Ik grijp mijn vlindermes vast en zoek naar een trap. Ik loop nu zo stil mogelijk naar boven.
-
Cynical
- Berichten: 390
- Lid geworden op: 16-01-2016 12:25
Lisanne
Met mijn pijl en boog in hand loop ik voorzichtig door het verwoeste land dat om me heen ligt. Ik gok dat ik in een klein dorpje ben, of ja, ik ben in een gebied waar ooit een dorp was. Nu liggen er alleen nog maar ruïnes, ruïnes van wat ooit een mooi dorp was. Waar grootte families gelukkig samen leefde. Ik loop langs een wijk met huizen, ik ril altijd als ik verwoestte huizen zie. Ik moet denken aan de bewoners, de waardevolle spullen van die mensen en hun herinneringen, waarvan alles is verwoest. Ik besluit om even te stoppen en ik kijk op mijn kaart. Ik bevind me op dit moment in Colorado, tegen de grens van Oklahoma aan. Mijn plan is via Texas en Louisiana Amerika te verlaten. Kijken hoe het er in de rest van de wereld aan toe gaat. Mijn reis begon in Washington D.C. en na een jaar lopen ben ik er bijna. Ik stop mijn map terug in mijn rugzak en ik besluit om in een huis te gaan liggen. Eerst check ik de radioactieve aantallen in dit gebied, het is er clean. Toen ik net in de staat Colorado aan was gekomen moest ik helemaal omlopen. Aangezien Colorado al voor de grote oorlog een grote nuclaire basis had die nu ook is verwoest. Ik moest een groot deel via Utah lopen, maar nu heb ik het zwaarste gedeelte van Amerika gehad. Ik weet dat het niet makkelijker wordt: in het zuiden zitten bandits. Misschien nog wel een groter gevaar dan radioactieve activiteit. Ik leg een deken neer uit mijn rugzak en ik ga erop liggen. Ik probeer in slaap te vallen.
Met mijn pijl en boog in hand loop ik voorzichtig door het verwoeste land dat om me heen ligt. Ik gok dat ik in een klein dorpje ben, of ja, ik ben in een gebied waar ooit een dorp was. Nu liggen er alleen nog maar ruïnes, ruïnes van wat ooit een mooi dorp was. Waar grootte families gelukkig samen leefde. Ik loop langs een wijk met huizen, ik ril altijd als ik verwoestte huizen zie. Ik moet denken aan de bewoners, de waardevolle spullen van die mensen en hun herinneringen, waarvan alles is verwoest. Ik besluit om even te stoppen en ik kijk op mijn kaart. Ik bevind me op dit moment in Colorado, tegen de grens van Oklahoma aan. Mijn plan is via Texas en Louisiana Amerika te verlaten. Kijken hoe het er in de rest van de wereld aan toe gaat. Mijn reis begon in Washington D.C. en na een jaar lopen ben ik er bijna. Ik stop mijn map terug in mijn rugzak en ik besluit om in een huis te gaan liggen. Eerst check ik de radioactieve aantallen in dit gebied, het is er clean. Toen ik net in de staat Colorado aan was gekomen moest ik helemaal omlopen. Aangezien Colorado al voor de grote oorlog een grote nuclaire basis had die nu ook is verwoest. Ik moest een groot deel via Utah lopen, maar nu heb ik het zwaarste gedeelte van Amerika gehad. Ik weet dat het niet makkelijker wordt: in het zuiden zitten bandits. Misschien nog wel een groter gevaar dan radioactieve activiteit. Ik leg een deken neer uit mijn rugzak en ik ga erop liggen. Ik probeer in slaap te vallen.
-
Ruby
- Berichten: 1647
- Lid geworden op: 16-01-2016 17:37
Ruby
Langzaam kijk ik om het hoekje. Het iets dat daar zat, was iets aan het eten. Als ik het dood heb ik ook voedsel! Ik verwissel mijn vlindermes met een scherpe dolk en ren het hoekje om. Een radroach! Met een aanloop spring ik op het insect en plant ik de dolk in zijn hoofd. Hij werkte weinig tegen. Gaat lekker, met een mes in je harses. Ik trek mijn dolk uit zijn kop en veegde het plakkerige spul van mijn dolk af aan mijn broek. Het insect duw ik opzij. Radroaches zijn niet te vreten en je wordt er nog ziek van ook. Ik deins achteruit. Het was een half aangevreten mensen lichaam. Ik bekeek het goed. Het was van een man geweest. Hij is zo te zien al een tijdje dood want er kwam lijkvocht uit. Nutteloos dit. Ik kijk weer rond. Misschien had de man nog voedsel ofzoiets. Ik doorzoek de kamer en vind een rugzak. Het stonk verschrikkelijk, maar ik wilde graag weten wat er in zat. Ik trek aan de rits en kijk erin. Wat ammo, een blik soep en een Zwitsers zakmes. Ik stopte het allemaal in mijn rugzak. Wel nadat ik alles had schoongemaakt. Nu was het tijd om verder te reizen. Het maakte mij niet uit of het nacht was of niet. S' nachts zijn er minder mensen op de been. Via de brandtrap kom ik beneden en loop meteen verder. Misschien vond ik later nog iets beters.
Langzaam kijk ik om het hoekje. Het iets dat daar zat, was iets aan het eten. Als ik het dood heb ik ook voedsel! Ik verwissel mijn vlindermes met een scherpe dolk en ren het hoekje om. Een radroach! Met een aanloop spring ik op het insect en plant ik de dolk in zijn hoofd. Hij werkte weinig tegen. Gaat lekker, met een mes in je harses. Ik trek mijn dolk uit zijn kop en veegde het plakkerige spul van mijn dolk af aan mijn broek. Het insect duw ik opzij. Radroaches zijn niet te vreten en je wordt er nog ziek van ook. Ik deins achteruit. Het was een half aangevreten mensen lichaam. Ik bekeek het goed. Het was van een man geweest. Hij is zo te zien al een tijdje dood want er kwam lijkvocht uit. Nutteloos dit. Ik kijk weer rond. Misschien had de man nog voedsel ofzoiets. Ik doorzoek de kamer en vind een rugzak. Het stonk verschrikkelijk, maar ik wilde graag weten wat er in zat. Ik trek aan de rits en kijk erin. Wat ammo, een blik soep en een Zwitsers zakmes. Ik stopte het allemaal in mijn rugzak. Wel nadat ik alles had schoongemaakt. Nu was het tijd om verder te reizen. Het maakte mij niet uit of het nacht was of niet. S' nachts zijn er minder mensen op de been. Via de brandtrap kom ik beneden en loop meteen verder. Misschien vond ik later nog iets beters.