Ghosts

[Cynical]

/ lol dat valt wel mee, ze jatten sws niet je geld xD /

[TIMETJUUUUH]

LETS GO!!!!!!!!!!!


ik veegde het bloed af aan mijn broek, voor me lag de dode vrouw. ik glimlachte toen ik haar en haar man op elkaar af zag rennen. je zou kunnen zeggen dat ik voor een moment blijheid voelde. maar dat zou een leugen zijn, in mijn wereld bestond niet zoiets als blijheid.
ik schrok op uit mijn gedachten toen ik een megafoon hoorde.
''kom met je handen omhoog het gebouw uit en niemand zal gewond raken.'' marco kwam rende binnen, ''het zijn er 20, IAPA, 2 panserwagens. ze lijken redelijk zwaar bewapend''
''ik had gehoopt op iets van een uitdaging.'' ik sprong het raam uit, pakte mijn handpistool uit mijn binnenzak en schoot er in mijn val 3 neer. beneden landde ik in een zonnescherm. toen ik er van af gleed schoot ik er nog een neer.
marco was ondertussen weg gevlogen richting een panserwagen. deze begon spontaan te toeteren, normale klopgeesten konden misschien wat lichten laten knipperen, maar marco had zoveel geoefend dat hij wel wat meer kon.
de mannen keken om en ik greep mijn kans, ik herlaadde mijn pistool en schoot er nog 6 neer.
tegen de tijd dat iedereen weer naar mij keek hadden ze door dat ik de afgelopen 4.25 seconden de helft van de groep was uitgeschakeld. ik zag dat ze zenuwachtig werden. ik nam dus rustig de tijd om mijn pistool nogmaals te herladen, ze deden niets.
''gaan jullie nog iets proberen of wat?'' vroeg ik en ik liep op een trillende man af en schoot hem in zijn gezicht.
'''saai zeg'' nog een man. en nog een. op deze manier schoot ik mijn pistool nog eens leeg, misschien moest ik gaan nadenken over een nieuw pistool.
de laatste vier keken mij verstijft aan.
''als jullie niets gaan proberen, ren...''
de laatste vier rende in een panserwagen en wilde weg rijden. toen hadden ze door dat een doos granaten in de wagen geen pin meer had, ze waren vergeten dat ik een onzichtbare vriend had.
ik liep rustig de steeg uit, de explosie op de achtergrond.

[Cynical]

Lisanne

Ik loop met mijn handen in mijn zakken naar school. Ik staar een beetje stug voor mij uit. Ik probeer door het drukke verkeer heen te lopen, alleen gaat dat stroef aangezien het acht uur s' ochtends is, en dan is het altijd druk. Plotseling als ik in een steegje kijk zie ik een schim van een dakloze man, hij staart me aan. Ik kijk snel weg en ik loop door. Wanneer ik op school aankom hoor ik veel bange stemmen en hoor ik somber gepraat.
'Jenny is nu al drie dagen vermist...'
'Ik mis haar zo, ik wou dat ik vrijdag avond bij haar was gebleven...'
'Waar is ze, echt waar is Jenny?' Ik zie haar vriendinnen bij elkaar staan en snikken. Ook al kon ik Jenny niet uitstaan en was ze een trut, ik vind het toch wel erg dat ze vermist is. Niemand weet waar ze is. Haar vriendinnen zeiden dat ze haar bij een uitgaanscentrum kwijt zijn geraakt, en haar niet meer hebben terug gezien. Ze zou erg dronken zijn geweest. Jenny was een typisch meisje; knap, populair en bitchy. Toch blijf ik wel aan haar denken. Als ik de les binnen kom zie ik dat er een politieman bij staat, de lerares staat er met rode ogen bij. Iedereen gaat bang de les in. Als iedereen zit begint de politieman.
'Ik zal maar meteen ter zake komen' zegt hij met een schorre stem.
'Jenny Miller's lichaam is vanochtend in het bos gevonden door een voorbijganger.'
Er valt een stilte in de klas, maar die stilte wordt meteen al verbroken door een kille schreeuw.
'NEE!' Schreeuwt Milly, haar beste vriendin. Ook andere mensen barstten in het tranen uit. Ik zie dat Paul, Jenny's vriend bijna van zijn stoel afvalt.
'In Jenny's lichaam zijn sporen van GHB aangetroffen. We blijven deze zaak dus onderzoeken, en hopelijk vinden we de smerige dader die een tienermeisje vermoord en verkracht.'
Ik val stil, ik staar voor me uit. Jenny... ze is dood? Wat? Ik begin meteen spijt te krijgen dat ik er vanochtend zo koel over dacht, ze is gewoon dood. Ik schud mijn hoofd. Plotseling klinkt er door de intercom:
'De school is voor vandaag gesloten, alle leerlingen worden verzocht om naar huis te gaan. We hopen dat jullie op jullie eigen manier dit verdriet kunnen verwerken.'
Iedereen staat op en sjokt de klas uit. Ook al is het druk op de gang, het enige wat ik kan horen is gehuil en gesnik, voor de rest is er een doodse stilte. Ik loop richting mijn huis, denkend aan Jenny.

[misschienbram]

Lisa: ik loop door de stad en kijk af en toe angstig om me heen. Om me heen zijn er naast luna nog een paar andere geesten. Achter me loopt een soldaat die in berlijn is gesneuveld tijdens de tweede wereld oorlog. Nu is hij op zoek naar zijn vriendin. "Maybel waar ben je? Maybel?" Ik negeer hem en kijk voor me. Luna merkt mijn angst en de chaos in mijn hoofd en probeerd me te kalmeren. "Probeer hem maar te negeren lisa, je hebt school en daarna moet je die klus nog afhandelen." Ik knik, een geestenjongen had mij gister gevraagd of ik een jongen bij ons op school kon vermoorden. Ze waren een tweeling en de jongem word erg gemist

[Ruby]

Ruby

Kraakpanden waren nooit leuk. Veel instortingsgevaar en het stonk er naar een mengeling van schijt, pies, wiet en kots. Wat niet bepaald hielp was dat er een junkie geest in het pand woonde. Zijn jammerkreten om wiet waren aandoenlijk. Ik zucht en pak mijn superstofzuiger erbij. Officieel heette het anders, maar superstofzuiger was gewoon cool. Wat het verbeterde was, dat het aan een Thomas de Trein broodtrommel aangesloten zat, waarin ik de geesten bewaarde.
Thuis kon ik ze in de vernietigingsoven dumpen, maar dat terzijde. Op het moment sneakte ik door het pand en het was verdomd moeilijk om de junkie te vinden, als je ze nauwelijks kan zien. Opeens stopte ik, want ik rook een brandgeur en voelde iets langs mij heen glijden. Mijn stofzuiger richtte ik langs mij en druk op de knop. Ik hoorde nog wat kreten en toen werd hij in de broodtrommel gezogen.
"Gotcha now, bitch" grijnsde ik en doe mijn stofzuiger weer weg. Klus geklaard! Nu kan ik naar huis! Natuurlijk moest ik wel eerst de geest verbranden in mijn speciale blauwe vuur en daarna nog rondspeuren naar nieuwe gevallen en moordenaars. Moordenaars waren erg irritant, omdat ze zich gedraagden als de geesten hun buddies, maar de geesten gebruikten hen gewoon.

[TIMETJUUUUH]

Edit request:

Ik gooide thuis mijn kleren in de was, en legde ik mijn wapens op de tafel neer. Hier zou ik toch wel veilig zijn, niemand was dom genoeg om mij in mijn eigen huis aan te vallen.
Ik pakte mijn map met geesten die ik zou helpen en streepte deze af, de volgende op de lijst was vreemd, een vrouw had gevraagd of ik de persoon kon vermoorden die de geest van haar man had vernietigd.
Om eerlijk te zijn, ik was bang van geestenjagers, er was een ding in de wereld waar ik nog iets om gaf en geestenjagers waren de enige personen die dat van mij af konden pakken.
Ik keek naar Marco, hij lag op de vensterbank te niksen.
Ik zuchtte, een baan was een baan...

[Cynical]

Lisanne.

Als ik naar huis loop zie ik dat veel mensen richting het bos lopen, ik besluit ze toch een keer te volgen, ik wil natuurlijk wel graag weten hoe het eruit ziet. We komen alleen niet erg ver, het is er totaal afgezet. Ik pak één glimp op van een witte hoes, ik vermoed dat Jenny eronder ligt. Ik kijk verdrietig als ik Jenny's ouders zie huilen.
'We zullen er vanavond op het nieuws wel meer over horen' hoor ik iemand zeggen. Ik wil me omdraaien en weglopen. Maar plotseling zie ik een gedaante. Ik zie Jenny; haar eens zo mooie blonde haren zitten totaal door de war en zijn vies met modder, haar kleding is gescheurd en haar gehele make-up is uitgelopen. Haar mascara zit tot onder op haar wangen en haar lippen stift zit over haar hele gezicht gesmeerd. Ze lijkt verward en kijkt rond. Plotseling staart ze me aan, ze kijkt eerst wel of ik haar echt aankijk. Ze stormt opeens op me af, ik draai me om en ren snel weg met tranen in mijn ogen.

[Ruby]

Thuis leegde ik mijn broodtrommel in het 'vagevuur' en de jammerende junkie geest was niet meer. Gelukkig maar, want ik kon het ding zelfs horen terwijl hij in mijn broodtrommel zat, maar genoeg over dat. Na het vuile werk had ik een stel nieuwssite's gecheckt en er bleek een ongeval te zijn gebeurd. Het was maar een paar straten bij mij vandaan dus het bekijken deed geen kwaad. Tijdens mijn wandeling er naar toe, bekeek ik het nieuwsbericht op mijn telefoon. Er was een tienerkind aangereden en ze was opslag dood. Vaak komt de geest na dat soort akkefietjes terug om rond te spoken. Ik stopte mijn telefoon weg en bestudeerde de straat. Het was erg druk en ik moest mijn best doen om bij plaats delict te komen, maar het lukt. Foto's maken voor onderzoek had geen in. Geesten zag je niet op foto's, dus ik probeerde te kijken of ik ergens iets abnormaals voelde. Door al de drukte en herrie in de straat, was concentreren moeilijk, maar ik kon het voelen. Geen idee of het het tienermeisje was, maar er was een geest in de buurt. Goed nieuws, maar het slechte was dat het boos aanvoelde. Ik schreef wat op in mijn notitieboekje en draaide mij om om weg te lopen, maar een meisje die angstig wegrende trok mijn aandacht. Het leek wel of ze iets ergs had gezien... een spook misschien? Ik kon haar hulp goed gebruiken.
"Hey jij daar!" schreeuw ik en ren naar haar toe.

[Cynical]

Wanneer ik weg wil rennen loopt er plotseling een meisje op me af.
'Hey jij daar!' Schreeuwt plotseling een meisje die op me af komt lopen. Ik loop door, ik weet niet of wat ik zie echt of nep is. Ik zet het op een sprintje en ik ren naar huis. Eenmaal thuisgekomen passeer ik mijn vader die op de bank ligt en ren ik naar mijn slaapkamer hiervan gooi ik de deur dicht en draai me om. Plotseling kijk ik in Jenny's ogen.
'Oké, oké, Lisanne luister!' Schreeuwt ze. Ik zet een stap naar achteren.
'Jij bent niet echt!' Schreeuw ik naar haar.
'Ik ben echt, of ja, een soort van' zegt ze, ze gaat op mijn bedrand zitten.
'Weet je nog dat we je altijd een beetje pestte, omdat je altijd zo creepy rondkeek. Ik snap nu denk ik waarom. Jij kan ons zien' zegt ze.
Ik kijk haar aan en zie haar ernstige blik. Ik begin te twijfelen.
'Je zegt dus dat ik dode mensen kan zien?' Zeg ik stugjes. Ze knikt.
'Ja. Ik heb je hulp nodig, Lisanne, echt heel erg.' Zegt ze.
'Waarom' zeg ik stugjes.
'Ik wil wraak' zegt ze terwijl ze haar vuisten balt.
'Op wie' vraag ik stugjes.
'Op wie denk je!?' Schreeuwt ze een beetje geïrriteerd.
'Op mijn moordenaar, of liever gezegd, moordenaars.'
'Wat.. wie dan?' Vraag ik. Jenny staat op en begint te ijsberen.
'Luister, die avond, ik was sowieso al kapot dronken. Een knappe jongeman van rond de negentien sprak me aan en zo. Ik had net ruzie met Paul gehad, dus ik ging domweg met hem mee, eigenlijk alleen maar om Paul jaloers te maken. Toen we de disco verlieten begon ik me licht in mijn hoofd te voelen. En daarna viel ik flauw' zegt ze schor.
'Ik weet niet precies wanneer, maar hij heeft GHB in mijn drankje gedaan. Verder heb ik weinig herinneringen. Behalve dat ik meerdere mannen in maskers zag, en dat ik mee werd getrokken naar het bos' zegt ze meteen brok in haar keel.
'Nadat hij klaar was heeft hij mijn neus dichtgeknepen en een zakdoek voor mijn mond gedaan voor vijf minuten. Ik was dood' zegt ze, ik zie dat ze er moeite mee heeft.
'Ik weet wie het waren' zegt ze langzaam.
'Ik weet wie ze zijn, het was een gang, die dachten dat een random meisje niet gemist zouden kunnen worden.' Jenny gaat hopeloos op de bank zitten.
'Ik weet ook zeker dat de politie ze nooit pakt, ze zijn machtig in deze stad Lisanne. Ik heb je echt nodig.'
Ik trek het niet meer, ik snap er niks van, het is nu gewoon teveel.
'Nee! Jij bent niet echt! Je bent een hallucinatie!' Schreeuw ik.
'Lisanne...'
'Nee!' Brul ik. Ik sluit mijn ogen en druk mijn handen op mijn oren.
'Ga weg! Ga weg! Ga weg!' Krijs ik. Wanneer ik mijn ogen open doe is ze weg. Ik laat mezelf vermoeid op mijn bed zakken, verward over wat er net gebeurd was.

[misschienbram]

I hefa new fooon evrywan gimme your numbr plz