Fyndera

Hier komen al je dromen tot leven!
Ruby
Berichten: 1647
Lid geworden op: 16-01-2016 17:37

Bericht door Ruby » 04-02-2016 16:49

allright
Afbeelding

misschienbram
Berichten: 1446
Lid geworden op: 16-01-2016 17:49

Bericht door misschienbram » 04-02-2016 19:00

"kappen vader!" mijn vader gaat door met me uit lachen. "de vrede herstellen. tuurlijk. zoon je bent mijn beste krijger maar je moet niet overmoedig gaan worden. " ik zucht en draai me om. "het gaat me lukken. ik ga mijn eigen groep krijgers bij elkasr zoekrn en ik zal de vrede herstellen! je weet mijn redenen" ik loop weg. ik snauw tegen een knecht. "maak mijn pony klaar" ik ga naar mijn opslagruimte en maake klaar om te vertrekken. "vervloekte vader"
( ͡° ͜ʖ ͡°)

Ruby
Berichten: 1647
Lid geworden op: 16-01-2016 17:37

Bericht door Ruby » 04-02-2016 19:38

Snel stop ik het goud in mijn rugzak en ren uit de schuilplaats naar een uitstekende rotspunt. Ik keek uit over een gebergte. Zou hij dichtbij zijn? Ik plaats mijn handen voor mijn mond en fluit mijn zelfverzonnen roep. Ik luister goed. Opeens hoor ik een luid gekrijs. Goed, hij is hier. Ik kijk achter mij en zie de roversbende die ik zojuist beroofd had. 'Geef op dat goud kreng. Je kan nergens heen' zegt de roversleider. Ik trek een wenkbrauw op en kijk ze uitdagend aan. Ik doe een stap naar achteren, geef een knipoog en laat mij vallen. De rovers schreeuwen nog en schrikken zich dood als een grote gestalte naar beneden suist. Het beest greep mij bij mijn armen en stijgt weer op. 'Goedemorgen Jack' grijns ik en hij groet terug.
Afbeelding

TIMETJUUUUH
Berichten: 745
Lid geworden op: 16-01-2016 17:21

Bericht door TIMETJUUUUH » 04-02-2016 19:46

Loop langs een groep mensen in de stad, er werd een mens geexecuterd normaal gesproken bleef ik op afstand maar iemand had mij veel geld geboden om dit te verhinderen.
Ik klom op een muur en keek.
De bijl van de beul ging omhoog toen er een enorme griffioen voorbij vloog.
Iedereen keek omhoog en ik greep mijn kans.
Ik sprong naar benden landde op vier poten, en rende weg met de man over mijn schouder.
Zo kwam ik vlug de stad uir
Er zijn geen emo's alleen emoes
Afbeelding

Cynical
Berichten: 390
Lid geworden op: 16-01-2016 12:25

Bericht door Cynical » 04-02-2016 20:00

Met een ietwat valse glimlach lig ik op de rotsen. Naast mij liggen nog wat andere zeemeerminnen met dezelfde grimas op hun gezichten geplant. Een schip komt aanvaren langs ons. Zo te zien komt het net van de haven af van een stad. Ik kijk naar mijn benen, die net nog een staart waren. Mijn staart was opgedroogd in de felle zon en ze zijn ingeruild voor twee lange benen.
Muríel, mijn oudste zus staat een beetje rommelig op. Ze opent haar mond en er komt een extreem mooie klank uit. Meteen zien we al mannen aan de scheepsrand verschijnen. Ik sta ook op en open ook mijn mond. Ik maak een lange liefelijke klank. De andere zeemeerminnen staan ook op en maken liefelijke en welkomende geluiden.
'Kom naar ons...' Is het wat de mannen aan het schip horen. Ik zie vanuit mijn ooghoek hoe de stuurman al richting de rotsen komt varen. We blijven een tijdje door zingen, onze klanken worden steeds mooier en aantrekkelijker. Het schip dreigt steeds sneller met een harde vaart op de rotsen te knallen.
'Nu!' Schreeuwt Muríel. Op dit teken springen alle meerminnen van de rotsen af, net voordat het schip met een snelle vaart tegen de rotsen kapseist. Iedereen zwemt als een gek weg, intussen zijn mijn benen weer veranderd in een lange blauwe vin. Als we op een veilige afstand zijn zien we dat het schip al bijna gezonken is. Tevreden kijken we toe.
We doen dit natuurlijk om onszelf te beschermen, maar vooral bij boten. Aangezien we veel mensen verliezen door visserij. En als ze dan een meermens vangen, snijden ze vaak de staart eraf aangezien die miljoenen waard zijn in hun ogen. Ze worden dan doorverkocht aan rijke lui die er kleed van laten maken of iets zieks. Ik ril van het idee. Muríel tikt me aan, en samen met de andere meisjes zwemmen we terug naar ons dorp; Valantis.

misschienbram
Berichten: 1446
Lid geworden op: 16-01-2016 17:49

Bericht door misschienbram » 04-02-2016 20:05

ik rijd weg met mijn pony uit het paleiselijke gebied. ik ga aar de markt en spreek een handelaar aan. "ik zoek een paar goede krijgers weet jij waar ik die kan vinden?" de man knikt. "ik heb gehoord van een beast tamer in de bergen net over de grens." ik knik. "dank u wel" ik rijd zo snel mogelijk weg
( ͡° ͜ʖ ͡°)

Ruby
Berichten: 1647
Lid geworden op: 16-01-2016 17:37

Bericht door Ruby » 04-02-2016 20:10

Jack laat mij los en ik land met een koprol op het gras. Ik open mijn rugzak en bekijk het goud. 'Ahh hier kan ik een paar mooie kippen van kopen' grijns ik en voel dat Jack aan mijn shirt trekt. 'Ja ja, jij krijgt natuurlijk ook wat.' zucht ik en klop hem op zijn snavel. De rugzak doe ik weer op mijn rug. 'Ik ga even naar dat dorp dichtbij. I'm right back' zeg ik en loop richting het dorp. Ik verkocht daar al mijn 'geleende' handelswaren en niemand scheen daar een probleem mee te hebben. Het was zoals altijd erg druk in het dorp.
Afbeelding

misschienbram
Berichten: 1446
Lid geworden op: 16-01-2016 17:49

Bericht door misschienbram » 04-02-2016 20:12

ik ben al bijna bij de grens. "komop jongen hou het nog even vol"
( ͡° ͜ʖ ͡°)

TIMETJUUUUH
Berichten: 745
Lid geworden op: 16-01-2016 17:21

Bericht door TIMETJUUUUH » 04-02-2016 20:22

Buiten het dorp zet ik de man neer.
nu nog mijn geld binnen en in was weer weg.
Opeens zie ik de griffioen staan.
Ik besluit er af te lopen.
Beast tamers waren meestal interessante mensen en ze kochten goed
Er zijn geen emo's alleen emoes
Afbeelding

Cynical
Berichten: 390
Lid geworden op: 16-01-2016 12:25

Bericht door Cynical » 04-02-2016 20:48

Eenmaal in Valantis aangekomen is er nogal commotie op de straten. Mensen huilen, mensen schreeuwen en mensen zijn woedend. Op het middenplein zie ik mijn moeder huilend en schreeuwend staan, mijn vader staat er ook langs. Ik zwem er heen en ik zak in. Mijn jongere zusje, Jessabelle, ligt er levenloos op de grond. Haar vinnen zijn weggesneden, en van haar oranje golvende haren is ook niks meer over. Waarschijnlijk wordt het nu op de markt voor gigantisch veel geld verkocht. Ze hebben haar zelfs gewoon terug geflikkerd in de zee. Ze hebben haar niet eens kunnen begraven. Ik bal mijn vuisten en ik begin met schreeuwen. Volgens mijn ouders was dit al jaren niet meer gebeurd. Aangezien de meermensen diep in het meer wonen, en de vissers kunnen daar niet eens bij.
'W-w-wie?' Vraagt Muríel trillend. Mijn vader schudt zijn hoofd.
'We weten niet van welke soort, maar ze hadden initialen met bijlen op de zijkant van hun schip. Dus we hebben sterke vermoedens.'
'Dwergen' fluistert Muríel boos. Woedend storm ik weg en zwem ik meteen naar mijn huis, daarna sluit ik mezelf op in mijn kleine kamer en begin ik te huilen.

Plaats reactie