Robyn
Nog geen half uur laten zaten de Forresters in een koets, ook al is er een redelijk harde sneeuwstorm, de koets gaat op volle gallop door. De reis vanuit het diepe oosten naar het westen zou ongeveer twee dagen duren als de koets continu doorrijdt. Achter hen werden ze gevolgd door een stuk of tien koningswachters voor het geval er een hinderlaag op de weg lag. Robyn staarde verveeld het raam uit, hij zag niet veel, alleen maar duisternis en sneeuwvlokken. Jason was half in slaap gevallen en zijn vader staarde beteuterd voor zich uit.
'Ik haat Aestas' zei Unwin plotseling. Robyn trok zijn wenkbrauw op.
'Waarom? We zijn er toen ik jong was vaker geweest.'
'Er is ook een reden dat we de laatste vijf jaar niet meer zijn gegaan Robyn' zei Unwin met een zucht.
'Forresters zijn niet zo geliefd daar, vooral niet in Highkeep, daar lusten ze ons rauw.'
Robyn keek naar beneden.
'Dus we gaan naar een stad waar de halve bevolking ons niet echt mag?' Unwin knikte.
'Ook al is de oorlog al honderd jaar over, het zit nog steeds niet lekker tussen Forresters en Erenfords, het heeft eigenlijk nooit echt goed tussen ons gezeten.'
Robyn tuurde het raam weer uit, hij had al niet veel zin in een reis, en nu al zeker helemaal niet meer. Robyn merkte wel dat hoe verder ze naar het westen trokken, hoe warmer het werd.
Hoe langer de reis duurde, hoe meer moeite Robyn had om zijn ogen op en te houden, hij merkte dat zijn vader nu ook al vast sliep. Hij sloot zijn ogen en ging achterover hangen.
Nymia [RPG]
-
misschienbram
- Berichten: 1446
- Lid geworden op: 16-01-2016 17:49
ik stap met mijn hoogste officieren en mijn oom aan boord van de hemeldraak. "naar aestas." de stuurman knikt en binnen een halfuur is de boot weg van de kade. ik sta op het dek en staar naar de open zee. "jammer dat pepyn is overleden." ik knik. "ik maak me zorgen om de toekomst oom. ik vrees dat damien een nieuwe oorlog zal starten. ik denk niet dat we onze goede relatie met aestas nog langer kunnen behouden." hij knikt. "we zullen meer contact op moeten leggen met de andere landen. ik wil een alliantie sluiten met hirad, omnes en eversten. ook wil ik het leger van mechién verbeteren zodat ook zij ons bij kunnen staan als er een oorlog uitbreekt." mijn oom knikt. "het zal veel geld kosten maar misschien kunnen we de rest overhalen om mee te helpen." verteld mijn oom. "als deze vier landen ingaan op het alliantie verzoek dan kunnen we damien makkelijk verslaan. onder andere dankzij de elite eenheden van ieder land."
( ͡° ͜ʖ ͡°)
-
TIMETJUUUUH
- Berichten: 745
- Lid geworden op: 16-01-2016 17:21
Ik zat op de punt van het schip en keek voor me uit. De laatste keer dat ik uit Hirad was geweest was toen ik 18 was. De koning van Mechién was toen overleden en ook hier was iedereen uitgenodigd.
Ik en mijn vader hadden afgesproken dat ik op deze gelegenheid zou optreden als leider van ons land. volgens traditie zou ik namelijk op mijn 21e worden gekroond. Dit was over 2 maanden en ik had nog weinig gesproken met andere leiders.
Na een lange tijd zitten te denken kwam het schip aan in Highkeep. We waren een stuk over de zee gevaren en het laatste stuk over een rivier. De reis was niet zo ver als die naar Mechién dus we waren er nu al. Terwijl het schip werd uitgeladen werd er een boodschapper alvast vooruit gestuurd om onze aankomst aan te kondigen.
Na 2 uur waren we klaar. ik, 2 ministers en nog een aantal van mijn hulpen liepen naar de troonzaal toe. de rest van de familie bleef op de gouden gloed om zich voor te bereiden op de begrafenis.
De deuren van de troonzaal zwaaide open. het groepje liep naar binnen, ik voorop, daarachter de ministers en daarachter een rij van helpers. naast ons zweefde ballen vuur mee en de lakeien van highkeep kondigde ons aan met de woorden:'' de koningin van Hirad is aangekomen!''. Op dit moment struikelde ik en viel ik op de grond, een minister viel over mij heen. Van schrik vielen alle vuurballen naar beneden, deze zette de gewaden van een aantal lakeien in de fik, als gevolg rende deze lakeien gillend rondjes door de zaal.
Vloekend kwam ik overeind en keek naar de nieuwe koning van Aestas, hij zat grinnikend op zijn troon en knipte met zijn vingers, een aantal mensen kwamen de brandende lijken opruimen. Wel... I ruined it, dacht ik. in ieder geval was ik de eerste en alleen Damien had het gezien, en hij vond het allemaal erg grappig. Niet alles was dus verpest.
Ik en mijn vader hadden afgesproken dat ik op deze gelegenheid zou optreden als leider van ons land. volgens traditie zou ik namelijk op mijn 21e worden gekroond. Dit was over 2 maanden en ik had nog weinig gesproken met andere leiders.
Na een lange tijd zitten te denken kwam het schip aan in Highkeep. We waren een stuk over de zee gevaren en het laatste stuk over een rivier. De reis was niet zo ver als die naar Mechién dus we waren er nu al. Terwijl het schip werd uitgeladen werd er een boodschapper alvast vooruit gestuurd om onze aankomst aan te kondigen.
Na 2 uur waren we klaar. ik, 2 ministers en nog een aantal van mijn hulpen liepen naar de troonzaal toe. de rest van de familie bleef op de gouden gloed om zich voor te bereiden op de begrafenis.
De deuren van de troonzaal zwaaide open. het groepje liep naar binnen, ik voorop, daarachter de ministers en daarachter een rij van helpers. naast ons zweefde ballen vuur mee en de lakeien van highkeep kondigde ons aan met de woorden:'' de koningin van Hirad is aangekomen!''. Op dit moment struikelde ik en viel ik op de grond, een minister viel over mij heen. Van schrik vielen alle vuurballen naar beneden, deze zette de gewaden van een aantal lakeien in de fik, als gevolg rende deze lakeien gillend rondjes door de zaal.
Vloekend kwam ik overeind en keek naar de nieuwe koning van Aestas, hij zat grinnikend op zijn troon en knipte met zijn vingers, een aantal mensen kwamen de brandende lijken opruimen. Wel... I ruined it, dacht ik. in ieder geval was ik de eerste en alleen Damien had het gezien, en hij vond het allemaal erg grappig. Niet alles was dus verpest.
Er zijn geen emo's alleen emoes
-
Ruby
- Berichten: 1647
- Lid geworden op: 16-01-2016 17:37
Kai
De reis duurde maar kort aangezien we mijn vader zijn zeemonsters hadden. Die twee zorgden al voor flink veel commotie toen we de haven van Highkeep binnen kwamen. Ons groepje zeerovers trok veel bekijks en ik liep vooraan met mijn vader. We werden door een groepje wachters naar het kasteel gebracht nadat we van het schip af kwamen.
Het kasteel was niet ver en ik bekeek de stad tijdens onze wandeling. Highkeep was echt enorm, maar behoorlijk saai. Het zag er niet naar uit dat er veel te halen viel. Op het moment liepen we de poorten binnen en ik keek meteen in een troonzaal waar zowat alles van goud was. "Meh.." mompelt mijn vader en ik lach een beetje. Hij was nooit zo'n fan geweest van andere koninkrijken en vooral Aestas niet. Meteen merkte ik de schroeiplekken op het tapijt op en vroeg me af waardoor dat kwam. De wachters lijden ons naar voren en ik kijk naar anderen groepen leiders. Ik zucht. Ze zagen er allemaal zo ontieglijk saai uit. Ons groepje in kleurige zeeroverskleding viel erg op tussen alle net uitgedoste mensen.
We stopten voor Damien en mijn vader en ik stappen naar voren om ons te begroeten. "Wie had ooit gedacht dat zo'n klein mormel als jij koning zou worden" zei mijn vader en bulderde van het lachen. "Gecondoleerd met je vader en ik wens je veel geluk." Mijn vader praatte altijd tegen anderen alsof ze beste vrienden waren en dat was een komisch gezicht. "Dankuwel heer Beowulf" zegt Damien geamuseerd. Wij waren een van zijn minst gehate mensen. "Hey kleine" grijns ik. "Zegt de nog kleinere meid. Zo te zien heeft je kapiteinschap je er niet bepaald 'charmanter' op gemaakt" "True, wil je mijn spierballen zien?" vraag ik en geef een knipoog. "Hey hey hey, niet flirten met de koning en nu wegwezen jij" zegt Damien tegen mij. "Oh en bedankt voor jullie komst." Ik rol met mijn ogen en loop dan van hem weg. "Hij is niks verandert" zegt een van de krijgers. "Jup, nogsteeds een klein kind"
De reis duurde maar kort aangezien we mijn vader zijn zeemonsters hadden. Die twee zorgden al voor flink veel commotie toen we de haven van Highkeep binnen kwamen. Ons groepje zeerovers trok veel bekijks en ik liep vooraan met mijn vader. We werden door een groepje wachters naar het kasteel gebracht nadat we van het schip af kwamen.
Het kasteel was niet ver en ik bekeek de stad tijdens onze wandeling. Highkeep was echt enorm, maar behoorlijk saai. Het zag er niet naar uit dat er veel te halen viel. Op het moment liepen we de poorten binnen en ik keek meteen in een troonzaal waar zowat alles van goud was. "Meh.." mompelt mijn vader en ik lach een beetje. Hij was nooit zo'n fan geweest van andere koninkrijken en vooral Aestas niet. Meteen merkte ik de schroeiplekken op het tapijt op en vroeg me af waardoor dat kwam. De wachters lijden ons naar voren en ik kijk naar anderen groepen leiders. Ik zucht. Ze zagen er allemaal zo ontieglijk saai uit. Ons groepje in kleurige zeeroverskleding viel erg op tussen alle net uitgedoste mensen.
We stopten voor Damien en mijn vader en ik stappen naar voren om ons te begroeten. "Wie had ooit gedacht dat zo'n klein mormel als jij koning zou worden" zei mijn vader en bulderde van het lachen. "Gecondoleerd met je vader en ik wens je veel geluk." Mijn vader praatte altijd tegen anderen alsof ze beste vrienden waren en dat was een komisch gezicht. "Dankuwel heer Beowulf" zegt Damien geamuseerd. Wij waren een van zijn minst gehate mensen. "Hey kleine" grijns ik. "Zegt de nog kleinere meid. Zo te zien heeft je kapiteinschap je er niet bepaald 'charmanter' op gemaakt" "True, wil je mijn spierballen zien?" vraag ik en geef een knipoog. "Hey hey hey, niet flirten met de koning en nu wegwezen jij" zegt Damien tegen mij. "Oh en bedankt voor jullie komst." Ik rol met mijn ogen en loop dan van hem weg. "Hij is niks verandert" zegt een van de krijgers. "Jup, nogsteeds een klein kind"
-
misschienbram
- Berichten: 1446
- Lid geworden op: 16-01-2016 17:49
Na een dag reizen komem we aaan in highkeep. Ik kijk nog even naar de paarse gloed van mijn infuzem maar ik stap dan van de boot. En wachter begeleid mij, mijn oom en mijn 3 andere hoogste officieren naar de troonzaal. We lopen naar binnen en mijn oom en ik lopen naar voren. "Gecondoleerd met uw vader lord damien." Zegen we tegelijkertijd. Het lijkt misschien niet zoo maar dwergen zijn erg van de etiquetten.
( ͡° ͜ʖ ͡°)
-
Cynical
- Berichten: 390
- Lid geworden op: 16-01-2016 12:25
Robyn
Robyn liep dood op door de kroonzaal richting Damien. Hij was nog steeds kapot van de reis, dit gold ook voor zijn vader, Jason leek het beter af te gaan. Hij keek Damien een beetje brutaal aan. Robyn kon zich uit zijn jeugd herinneren dat Jason het nooit echt had op Damien, en andersom ook niet. Ze liepen naar de troon.
'Onze condoleances, heer Edenford' zei mijn vader terwijl hij knikte. Damien kreeg een vinnig lachje op zijn gezicht.
'Dank u wel, heer Forrester.' Hij wendde zich tot mij.
'Robyn, wat ben je toch gegroeid, je was nog zo klein toen ik je voor het laatst zag' zei Damien met een glimlach. Robyn knikte en staarde afwezig naar de grond.
'En Jason! Wat ben je toch gespierd geworden, had ik nooit verwacht!' Zei Damien. Jason trok zijn wenkbrauw op en zette een geforceerde glimlach op.
'Damien, ik had nooit geloofd dat jij ooit nog dun zou worden!' Zei hij met een sarcastische ondertoon. Damien's lach verdween van zijn gezicht en hij keek Jason staal aan. Unwin zag de bui al hangen.
'Dat was een grapje, kom jongens, we gaan door' zei hij vlug terwijl hij Robyn en Jason meetrok.
'Klootzak' mompelde Jason.
'Een machtige klootzak, Jason, doe zo iets nooit meer' zei Unwin op een strenge toon. Jason rolde met zijn ogen en hij keek weg.
Robyn liep dood op door de kroonzaal richting Damien. Hij was nog steeds kapot van de reis, dit gold ook voor zijn vader, Jason leek het beter af te gaan. Hij keek Damien een beetje brutaal aan. Robyn kon zich uit zijn jeugd herinneren dat Jason het nooit echt had op Damien, en andersom ook niet. Ze liepen naar de troon.
'Onze condoleances, heer Edenford' zei mijn vader terwijl hij knikte. Damien kreeg een vinnig lachje op zijn gezicht.
'Dank u wel, heer Forrester.' Hij wendde zich tot mij.
'Robyn, wat ben je toch gegroeid, je was nog zo klein toen ik je voor het laatst zag' zei Damien met een glimlach. Robyn knikte en staarde afwezig naar de grond.
'En Jason! Wat ben je toch gespierd geworden, had ik nooit verwacht!' Zei Damien. Jason trok zijn wenkbrauw op en zette een geforceerde glimlach op.
'Damien, ik had nooit geloofd dat jij ooit nog dun zou worden!' Zei hij met een sarcastische ondertoon. Damien's lach verdween van zijn gezicht en hij keek Jason staal aan. Unwin zag de bui al hangen.
'Dat was een grapje, kom jongens, we gaan door' zei hij vlug terwijl hij Robyn en Jason meetrok.
'Klootzak' mompelde Jason.
'Een machtige klootzak, Jason, doe zo iets nooit meer' zei Unwin op een strenge toon. Jason rolde met zijn ogen en hij keek weg.
-
misschienbram
- Berichten: 1446
- Lid geworden op: 16-01-2016 17:49
-
Ruby
- Berichten: 1647
- Lid geworden op: 16-01-2016 17:37
Kai
Na het begroeten van Daemon, zijn we door een stel wachters naar een zijkamer geleid met allemaal andere leiders. De meeste mensen bleven van ons weg, maar keken wel vaak naar ons. Met onze reputatie viel niet te twisten. Al snel verveelde ik me en begon door de kamer rond te lopen. Soms liep ik langs groepen die nogal geschrokken terugkeken. Veel zeerovers met gele ogen bestonden er niet en ze waren nogal opvallend. Ik keek de mensen met een eng glimlachje aan. Dat deed het altijd goed bij mensen. Ik liep langs een groepje dwergen en merkte een vrouw die groter was dan mij. Was dat ook een dwerg? Ik keek haar met een onderzoekende blik aan. Waarschijnlijk wel, aangezien zowat alle dwergen een gigantische aardappelneus hebben.
De vrouw stond de praten met de 'hoe heten ze ook alweer' de Forresters. Toen verloor ik mijn interesse en ging weer verder met rondkijken. De kamer had een hoog plafond en er liepen veel balken door het plafond. Ik wrijf even in mijn handen en klim zonder moeite omhoog zodat ik boven op een balk kon zitten en de kamer kon bekijken vanuit een betere hoek. Hopelijk zou er nog wat leuks gebeuren deze begrafenis. Anders krijg ik nog spijt dat ik mijn roverstochten heb afgeblazen.
Na het begroeten van Daemon, zijn we door een stel wachters naar een zijkamer geleid met allemaal andere leiders. De meeste mensen bleven van ons weg, maar keken wel vaak naar ons. Met onze reputatie viel niet te twisten. Al snel verveelde ik me en begon door de kamer rond te lopen. Soms liep ik langs groepen die nogal geschrokken terugkeken. Veel zeerovers met gele ogen bestonden er niet en ze waren nogal opvallend. Ik keek de mensen met een eng glimlachje aan. Dat deed het altijd goed bij mensen. Ik liep langs een groepje dwergen en merkte een vrouw die groter was dan mij. Was dat ook een dwerg? Ik keek haar met een onderzoekende blik aan. Waarschijnlijk wel, aangezien zowat alle dwergen een gigantische aardappelneus hebben.
De vrouw stond de praten met de 'hoe heten ze ook alweer' de Forresters. Toen verloor ik mijn interesse en ging weer verder met rondkijken. De kamer had een hoog plafond en er liepen veel balken door het plafond. Ik wrijf even in mijn handen en klim zonder moeite omhoog zodat ik boven op een balk kon zitten en de kamer kon bekijken vanuit een betere hoek. Hopelijk zou er nog wat leuks gebeuren deze begrafenis. Anders krijg ik nog spijt dat ik mijn roverstochten heb afgeblazen.
-
TIMETJUUUUH
- Berichten: 745
- Lid geworden op: 16-01-2016 17:21
Een voor een kwamen de andere families binnen, zelf was ik toen al naar de kamer gegaan die ik toegewezen had gekregen van de Erenfords. Ik liet me op het bed vallen en zat te denken hoe ik me ooit nog kon vertonen voor andere families toen er op de deur werd geklopt.
Voor de deur stond iemand met een brief die aan mij was geschreven. Ik bedankte de bezorger en opende de brief:
''Vertrouw niemand, laat niemand weten wat je hier leest, je toekomst hangt er van af. De geest van Pepyn Erenford sprak het volgende tot mij: ''laat de leider van ons buurland Hirad weten wat mijn plannen waren voor de toekomst, zorg dat Damien niets te weten komt over het familiegeheim van de Erenfords''. De plannen waar hij over sprak liggen in de koningklijke studeerkamer, zorg dat ze niet in handen vallen van Damien, succes.''
Onder aan de brief stond een versierde N. Vlug rolde ik de brief op en stopte hem in de binnenzak van mijn gewaad. Waarom ik? was het eerste wat in mij opkwam, Waarom Hirad. Daarna dacht ik over de plannen, wat zou er in staan en waarom mocht Damien niets weten?
Na wat nagedacht te hebben stond ik op, gooide ik de brief in de haard en vertrok uit mijn kamer. Je kunt eenmaal de laatste wil van een dode koning niet afslaan.
Voor de deur stond iemand met een brief die aan mij was geschreven. Ik bedankte de bezorger en opende de brief:
''Vertrouw niemand, laat niemand weten wat je hier leest, je toekomst hangt er van af. De geest van Pepyn Erenford sprak het volgende tot mij: ''laat de leider van ons buurland Hirad weten wat mijn plannen waren voor de toekomst, zorg dat Damien niets te weten komt over het familiegeheim van de Erenfords''. De plannen waar hij over sprak liggen in de koningklijke studeerkamer, zorg dat ze niet in handen vallen van Damien, succes.''
Onder aan de brief stond een versierde N. Vlug rolde ik de brief op en stopte hem in de binnenzak van mijn gewaad. Waarom ik? was het eerste wat in mij opkwam, Waarom Hirad. Daarna dacht ik over de plannen, wat zou er in staan en waarom mocht Damien niets weten?
Na wat nagedacht te hebben stond ik op, gooide ik de brief in de haard en vertrok uit mijn kamer. Je kunt eenmaal de laatste wil van een dode koning niet afslaan.
Er zijn geen emo's alleen emoes
-
Cynical
- Berichten: 390
- Lid geworden op: 16-01-2016 12:25
Robyn
Plotseling stapte er een meisje op hen af.
'Goedemiddag heer Forrester' zei ze tegen mijn broer. Hij keek haar even verward aan.
'Goedemiddag lady...?' Zei hij een beetje verward. Mijn vader tikte hem aan.
'Ironforge' zei hij zachtjes.
'Lady Ironforge' zei Jason op een professionele toon. Robyn keek een beetje de kamer rond. Hij zag veel mensen, sommige waren mage's, dwergen, zeerovers en nog meer. Hij merkte dat mensen eigenlijk in de minderheid hier waren. Robyn tikte zijn vader aan.
'Ik ga alvast naar mijn kamer' zei hij, en hij liep weg.
Plotseling stapte er een meisje op hen af.
'Goedemiddag heer Forrester' zei ze tegen mijn broer. Hij keek haar even verward aan.
'Goedemiddag lady...?' Zei hij een beetje verward. Mijn vader tikte hem aan.
'Ironforge' zei hij zachtjes.
'Lady Ironforge' zei Jason op een professionele toon. Robyn keek een beetje de kamer rond. Hij zag veel mensen, sommige waren mage's, dwergen, zeerovers en nog meer. Hij merkte dat mensen eigenlijk in de minderheid hier waren. Robyn tikte zijn vader aan.
'Ik ga alvast naar mijn kamer' zei hij, en hij liep weg.